Alrodiu l’artificial alderique sidre vasco/ sidre asturiano entamáu polos medios de comunciación d’Asturies y a les llamentables declaraciones al respeutu de la Conseyera de Mediu Rural, Mª Jesús Álvarez, surdieron abondes rempuestes nes redes sociales, equí recoyemos la de David M Rivas pola claridá de la so esposición y lo irrefutable del so plantegamientu.
LA SIDRA.- “Yo teo mieu al gobiernu asturianu!”. David M. Rivas
El gobiernu asturianu nun tién miéu a la sidre vasco con denominación. Yo tanpoco. Yo teo miéu al gobiernu asturianu. Tamos gobernaos por xente que tarrez lo asturiano y qu’odia cualisquier resclavu d’identidá. Llexisló contra l’entornu cultural sidreru ata hai dos díes, llegando a meter la sidre –menos mal que nun saliera p’alantre- nel mesmu epígrafe penal que la xinebra y cuasi que la cocaína.
Xente que permitiera qu’una descomada de patrimoniu saliera pal País Vascu: llagares enteros, toneles más que centenarios, pipes, tarreñes, zapiques… Yo mesmu tuvi nuna sidrería vasca onde había un llagar pervieyu, típicamente vascu. Entrugué por cómo llamaben a esi tipu llagar. Nun lo sabíen. Yo sí: yera un llagar de sobigañu compráu nel conceyu de Villaviciosa.
Nun teo miéu a los vascos pero sí a los socialistes asturianos y asociaos. Y tamién a munchos paisanos que nun son gobiernu. Y tamién a esos industriales que nun son a poner una etiqueta n’asturiano o que ponen nes botelles d’esplumosa “spanish cider”. Ehí ye onde mos van ganar, na batalla de la identidá.
La sidre vasco ye malo y va siguir siéndolo, anque nun-yos lo deseo. Quieran los dioses que lo faigan bono y que lo vendan bien. Lo dicho: a min danme miéu los de casa.
