Esti platu yera mui común en tiempos pasaos yá que dichu productu yera más barato y afayaizu.
LA SIDRA,- Nun hai dubia que na hestoria de la cocina atopamos una gran variedá de recetes que tovieren el so aniciu en dómines de carestía, pero qu’anguañu son consideraes comu preparaciones “delicatessen”. Un exemplu ye la tarta de vinagre de sidre. Nos Estaos Xuníos, demientres el sieglu XIX considerósela comu “la tarta los probes” yá qu’emplegaben otros productos nun perecederos comu la llima o’l llimón yeren más caros y complicaos d’algamar caundu nun se producíen nuna temporada específica. La receta nun pue ser más cenciella: farniña, matega (y si nun l’había, manteca de gochu), xucre o miel, sal, augua y… vinagre de sdire. Tantu pa la masa comu pal rellenu que solía facese, tamién con mazanes. D’ende el tradicional “apple pie”.
Asina mesmo tiénense anuncies del usu del vinagre de sidre que daten del 5.000 AC, n’Oriente. N’Asturies, comu nun podía ser d’otra miente, el vinagre ellaboráu de magar la nuesa bébora tradicional ye tan angigüu comu ésta y enxamás nun dexare de ser parte de les nueses recetes. Sicasí, les estremaes modes comu’l del “balsámicu· fexeren creyer que’l nuesu vinagre nun ye tan “chic” o “gourmet”. Y ná más lloñe de la verdá. L’usu del vinagre de sidre na gastronomía ta gananado adeptos ente los paladares más esquisitos. Ye más suave qu’el de vinu y por esti motivu, en países comu Francia, ta cotizando al alza ente les cocines de más prestixu. Amás aída la dixestión de les grases, poloq u’en recetes calóriques los especialistes aconseyen el so empelgu, Na cultura sidrera asturiana enxamás nun mos escaeciemos d’elli. Preba d’ello ye qu’acupa un llugar esencial en certames comu’l Concursu de Sidre y Derivaos de Nava.
