Ca vuelta ye más avezada la presencia de sidres con saborgos, tantu n’Europa comu n’América Llatina, onde agora mesmo ye toa una tendencia.
LA SIDRA.- Nel panorama internacional ye bien avezada la presencia de sidres de saborgos,a piescu, fresa, zreza… una tendencia que ta diendo a más tamién n’América Llatina onde ta viéndose comu una posibilidá pa desestacionalizar el so consumu, qu’agora mesmo cientrase nun 80% demientres les cellebraciones nadaliegues.
Pero la tendencia va acullá de los saborgos. Importantes llagares comu ye Sidra Soamy (Puebla. Méxicu) tamién tan trabayando no que denominen sidres aneyaes, unes con vinu blancu, otres vinu tintu y tamién con concentráu d’uva, lo que suponen agora mesmo un 30% de la so produición.
Por embargu, n’Asturies, sometíos a una llexilación española tan ríxida comu anormal, ye imposible avanzar nesti camín, porque los productos asina ellaboraos nun podríen denominase sidre. Ye’l casu de la sidre’l duernu o sidre dulce, que la llexilación española prohibe llamar “sidre”.
La situación ye tantu más absurda cuandu nel mercáu estatal ye más que posible topar sidres europees que pesia nun poder denominase asina siguiendo la llexislación española, sí que puen comercializase comu tales, y ye que l’ausencia d’una llexislación comun europea pa la sidre prevoca non solo la perda de sovenciones y aídes millonaries, sinon tamién que les posibilidaes d’evolución del seutor seyan perestremaes y que nel casu d’Asturies, sometía a la llexislación española, se tea nuna inxustificable situación de desventaxa, con una discriminación negativa que llastra les posibilidaes del seutor y mos fai competir n’inferioridá de condiciones nel panorama internacional.
