Una vuelta más, los llagareros tornen a defender que la sidre ta demasiadamente barato, pero non tol mundiu ta d’alcuerdu. Eso sí, cola reconocencia del llabor de los echaores hai cuorum.
LA SIDRA.- Na charra entamada en Salenor, los llagareros tornaron a defender que’l preciu la botella sidre ye barato, y como davezu xeneraron alrodiu tou un alderique, nel que toos tienen muncho que dicir.
Per un llau la postura de quien considera que ye muncho’l llabor de los llagareros y que la sidre prestixaríase si fuere más caro, que ye lo más barato qu’hai, y argumenta que ta más barato que l’augua; y per otru la de quien, coincidiendo n’apreciar el llabor de los llagareros, defende que’l prestixu nun lo da’l preciu, sinon la calidá del productu y qu’a mayor calidá podrá pedise más preciu, pero que primero que se vea esa calidá, y recuerden que’l preciu una botella ye aprosimadamente’l de dos cerveces, o dos cafés.. colo que de barato ná, y que l’augua igual ye más barato, pero qu’ellos nun entren a un chigre a pidir augua.
La custión nun ye cenciella. Dende LA SIDRA llevamos cuantayá apostando pola formación de los consumidores, pa que los veceros sepan valorar y apreciar el llabor del llagareru… pero tamién ye cierto que puestos a mirar calidaes nel mercáu, ye dificil topar diferencies descomanaes, porque polo xeneral los llagares suelen mecer lo meyor colo más normalino pa ufrir una sidre homoxenio…. colo qu’a la fin los resultaos siendo bonos, nun son –xeneralmente- pa tirar munchos volaores. Ye difícile topar una sidre estraordinariamente bona nel mercáu, una sidre pa, por exemplu, pagalo a 5 €.
Per otru llau, y anque ye xeneralizáu l’apreciu y reconocencia al bon facer de los llagareros, tamién se valora que si piensen que la sidre tien que valir más ¿Por qué nun xuben direutamente los precios? Hai quien afirma que, al preciu que se paga la mazana, y muncho más al preciu que salen los mostios estabilizaos (d’usu ca vegada más xeneralizáu), aumentar el preciu de la sidre nel llagar supondríe dexar unos márxenes de beneficios abondo curiosos como pa que llagares más piqueños entraren nel mercáu… y ye que dempués de too, los precios márquenlos la ufierta y la demanda, polo que resulta estraño esi glamiar pol preciu.
Colo que si hai alcuerdu xeneralizáu ye col llabor de los echaores. Tol mundiu coincide que nun pue tener el mesmu preciu una botella sidre azotao con un “nunmejodas” qu’echao por un profesional, y que’l llabor del echaor hai que pagalu… dempués yá s’entra a valorar como ye posible que n’Asturies nun esista esa especialidá formativa nel curriculum d’hostelería, nin la categoría llaboral que prestixe’l seutor. D’ehí pásase a falar del “Principado” y les discusiones yá son menores, hai quien los considera que nun tienen dengún enfotu no asturiano, quien piensa que namás ye que son unos inútiles, y d’ehí p’alantre lo que se quiera y que por motivos obvios evitamos reproducir por más que seya del dominiu públicu.
