Entamu LA SIDRA 185 (Mayu’19)

Entamu

Agora que tamos en plena fervencia sidrera, na que se multipliquen los eventos rellacionaos cola sidre, y les fiestes y cellebraciones que tienen a ésta como indispensable compañera, ye un bon momentu para nun dexase llevar pola euforia de lo inmediato y cavilgar sobro la situación na que s’atopa’l seutor y les perspectives que se nos presenten.

Nel intre d’espublizar esti nueu exemplar de LA Sidre atopámosmos en plena campaña elleutoral p’Asturies, los conceyos y la Xunión Europea, y dixebradamente de cualos seyan los resultaos finales y la composición de les respeutives isitituciones, ye preciso qu’estes elleiciones mos traigan representantes políticos que cumplan coles sos responsabilidaes y asuman –ente otres- la necesidá d’atender pal seutor sidreru.

Y nun mos referimos namá a la declaración pola Unesco de la Cultura Asturiana de la Sidre como Padremuñu Inmaterial de la Humanidá –ensin presentar entá dempués de más de 10 años de falses promeses- sinón a los efeutos que sobro’l consumu de sidre tan teniendo otres bébores con más capacidá de marketing, la emigración forzada de la mocedá asturiana, la consiguiente cayía de la natalidá y la situación de precariedá social y llaboral que se vive nel nuesu país.
Ye urxente que los nuesos representantes políticos asuman esta problemática enantes que seya demasiadamente sero. Ye imprescindible un Plan Estratéxicu pal seutor debidamente consensuáu ya inclusivu, que non dexe fora a los chigres qu’atienda al sidreturismo, qu’analice la situación y afite oxetivos a curtiu, mediu y llargu plazu.

Agora mesmu la sidre gocia de bien bona salú. Los eventos sidreros como “Espalma la Sidre” busquen ca vegada más la escelencia, y otros como la “Preba de Gascona” afiten calidá y popularidá, mentes que les tradicionales xornaes de la sidre siguen ameyorando ensin perder el so espíritu.

La calidá del productu va aumentando progresivamente y la reconocencies social del mesmu ye cada vez mayor. Avanzóse enforma cola DOP “Sidre de Asturies”, y ye previsible que s’avance más. La sidre yá nun tien un preciu únicu, sinón que s’afai a les lleis del mercáu. Págase más aquella sidre a la que se-y reconoz más calidá, y priorízase el consumu ellí onde se trata bien y echa meyor. El consumidor evolucionó, reconoz calidaes y escomienza a desixir más y meyor atención.
Pero tollo nun tien de faemos escaecer cuala ye la situación de fondu y les previsiones qu’esisten, ye’l momentu de planiar el futuru de la nuesa sidre.