Entamu LA SIDRA 169

Entamu

Escomienza bien l’añu colos llagares apinaos de sidre. Toneles y tinos foron precisos p’absorber na midía lo posible la estupenda collechona del añu pasáu, y mentes la sidre reposa y avanza adulces nel llagar nestos meses fríos, yá empecipiamos a collumbrar lo que sedrá la Primer Sidre l’Añu 2018 a cellebrar en Selmana Santa, onde la sidre promete ser más llixero y afrutiao.

dientru los perbonos propósitos colos qu’escomenzar l’añu, y mentes el “Principado” decídese a asumir la so responsabilidá nel imprescindible Plan Estructural pal Seutor Sidreru, los llagareros, la principal “pata” del tripol sobro’l que s’afita dichu seutor, tendrán de ser de nueu pioneros nel mundiu la sidre y avanzar na inaplazable necesidá de diversificar el productu.

nidio qu’Asturies ta sometía a un procesu de despoblamientu peragresivu y que la forciada emigración de la nuesa mocedá prevoca inesorablemente un amenorgamientu de la capacidá de dinamización social y consumu, colo qu’ello representa pal mundiu la sidre, especialmente la natural, que se consume perprincipalmente dientru’l país. Al empar, los nuesos pumareros ca vegada meyoren la so capacidá de produición mazanera –en cantidá y calidá- y, per otra parte, los medios téunicos permiten un mayor desendolcu de la sidre y los sos derivaos.

a too ello amestamos la estupenda dimposición del tercer ellementu del seutor, los chigres, la situación paez inmeyorable con vistes a apostar por esa diversificación de la sidre, que yá s’apunta pero qu’entá resulta estremadamente incipiente. Paez imposible qu’a estes altures endagora nun esista una ufierta potente de sidre dulce, que’l vinagre de sidre nun acabe de ser reconocíu y afitase debidamente, que la sidre de xelu, los llicores de sidre, y perespecialmente l’auguardiente, ainda seyan marxinales nel nuesu país, que les sidres brut nun gocien del prestixu y espardimientu que se merecen, que les sidres de botellín nun compitan con ésitu nel mundiu les cerveces, y que tantos y tantos otros productos derivaos de la sidre y la mazana nun acaben de salir al mercáu.

que nos postreros años diérense auténticos reblagos, incamentables en munchos casos, pero la versatilidá de la sidre y la capacidá de los nuesos llagareros permiten siguir avanzando a pasu firme. Hai motivos pa ser optimistes.Escomienza bien l’añu colos llagares apinaos de sidre. Toneles y tinos foron precisos p’absorber na midía lo posible la estupenda collechona del añu pasáu, y mentes la sidre reposa y avanza adulces nel llagar nestos meses fríos, yá empecipiamos a collumbrar lo que sedrá la Primer Sidre l’Añu 2018 a cellebrar en Selmana Santa, onde la sidre promete ser más llixero y afrutiao.

dientru los perbonos propósitos colos qu’escomenzar l’añu, y mentes el “Principado” decídese a asumir la so responsabilidá nel imprescindible Plan Estructural pal Seutor Sidreru, los llagareros, la principal “pata” del tripol sobro’l que s’afita dichu seutor, tendrán de ser de nueu pioneros nel mundiu la sidre y avanzar na inaplazable necesidá de diversificar el productu.

nidio qu’Asturies ta sometía a un procesu de despoblamientu peragresivu y que la forciada emigración de la nuesa mocedá prevoca inesorablemente un amenorgamientu de la capacidá de dinamización social y consumu, colo qu’ello representa pal mundiu la sidre, especialmente la natural, que se consume perprincipalmente dientru’l país. Al empar, los nuesos pumareros ca vegada meyoren la so capacidá de produición mazanera –en cantidá y calidá- y, per otra parte, los medios téunicos permiten un mayor desendolcu de la sidre y los sos derivaos.

a too ello amestamos la estupenda dimposición del tercer ellementu del seutor, los chigres, la situación paez inmeyorable con vistes a apostar por esa diversificación de la sidre, que yá s’apunta pero qu’entá resulta estremadamente incipiente. Paez imposible qu’a estes altures endagora nun esista una ufierta potente de sidre dulce, que’l vinagre de sidre nun acabe de ser reconocíu y afitase debidamente, que la sidre de xelu, los llicores de sidre, y perespecialmente l’auguardiente, ainda seyan marxinales nel nuesu país, que les sidres brut nun gocien del prestixu y espardimientu que se merecen, que les sidres de botellín nun compitan con ésitu nel mundiu les cerveces, y que tantos y tantos otros productos derivaos de la sidre y la mazana nun acaben de salir al mercáu.

que nos postreros años diérense auténticos reblagos, incamentables en munchos casos, pero la versatilidá de la sidre y la capacidá de los nuesos llagareros permiten siguir avanzando a pasu firme. Hai motivos pa ser optimistes.