Entamu
Entama l’añu con perspeutives menos falagueres de lo qu’esperábemos, con un andanciu que s’allarga nel tiempu y que ca vegada resulta más pesáu de soportar.
Y escomienza’l mes con un discutiniu que non por ser avezáu pierde interés: el preciu la sidre. Los argumentos son irrefrutables, el xorrecimientu del preciu de la lletricidá foi descomanáu, y una inflación desaxerada provoca un aumentu de los costos de produición, distribuición y serviciu de la sidre, que’l seutor ta absorviendo fasta’l momentu, pero qu’a curtiu o mediu plazu entiéndese que va tener que revertir sobro’l consumidor.
Paez evidente que’l seutor de la sidre –nel que llóxicamente hai qu’incluyir les sidreríes- ta pasando momentos especialmente duros, darréu qu’a les llimitaciones impuestes pol andanciu y el xorrecimientu de los costos hai qu’amestar un amenorgamientu de la demanda de resultes de les decenes de miles d’asturianos y asturianes n’edá de producir y consumir que se vieren obligaos a emigrar. Amás tamién inflúi la destruición del texíu socioeconómico asturianu y les sos secueles de paru y precariedá, col consecuente amenorgamientu de capacidá económico y de la calidá de vida. Y a lo cabero, y non menos importante, el procesu d’aculturización que carez la mocedá asturiana, que ta modificando los vezos de consumu en detrimentu de los productos y les formes autóctones.
Sicasí, y magar too ello, sigue calteniéndose una importante puxanza del seutor, y les espeutatives de desendolcu son bones, polo que quiciabes habría que plantegase que l’inevitable xorrecimientu del preciu la botella sidre viérase compensáu con una mayor calidá del productu, o una mayor diferencia de precios según calidaes; y una reconocencia a la figura y les funciones del echaor, de tala miente que s’estremáre económicamente una sidre bien sirvío por un profesional, d’aquella –qu’ensin desmerecer la so calidá- teámos que sirvimos nós mesmos con mayor o menor fortuna.
Dende’l puntu vista de quien apostamos pol futuru de la sidre asturiano queremos ver esta situación como una oportunidá d’evolución y desendolcu, y tamos convencíos de que va ser asina.
La capacidá d’afayamientu d’esti seutor a los tiempos y a los cambios ta más que demostráu.
